زیر آسمان ایران

پنجره ای به سوی شگفتی های کیهان

زیر آسمان ایران

پنجره ای به سوی شگفتی های کیهان

زیر آسمان ایران

میلیون ها سال است که شب هنگام آسمان را ستارگان چشمک زن و حیرت انگیز می پوشاند و کره زمین بسان فرفرهای چرخان خورشید را دور می زند و بشر هزاران سال است که به رصد آسمان پرداخته و همچنان در تکاپوی جست و جوی عمیق تر آسمان است زیر آسمان ایران
نگاهی است به آنچه که در دنیای هیجان انگیز نجوم در حال وقوع است و پنجره ای هرچند دریچه وار به سوی شگفتی های کیهان.

۷ مطلب در مهر ۱۳۹۱ ثبت شده است

زحل ارباب حلقه ها

جمعه, ۲۸ مهر ۱۳۹۱، ۰۶:۲۵ ق.ظ
این عکس چندان واضح نیست ولی میشه با کمی دقت حلقه های زحل رو دید.با تلسکوپ دابسونی 8 اینچ و دوربین کانن گرفته شده البته بدون آدابتور و چون تلسکوپ موتور نداره با وضوح بیشتر نتونستم عکاسی کنم.همچنین چشمی 12 میلیمتری یعنی بزرگنمایی 48 برابر.

زحل  6 امین سیاره ی منظومه ی شمسی و یکی از سیارات بزرگ  با جرمی زیاد است.جرم آن 95 برابر جرم زمین و چگالی آن کم است. حلقه های زحل برای اولین بار توسط گالیله در سال 1610 م. دیده شد.

 

  • مهدیه

درحالیکه به نظر می رسید مخالفت های ناسا و از سویی فعال شدن ایستگاه فضایی با ظرفیت کامل خود و همچنین مسولیت سایوز های روسیه برا تامین کل نقل و انتقال فضا نوردان به ایستگاه پس از بازنشسته شدن شاتل ها (حداقل تاز ماین که کسول دراگون وارد مرحله انتقال فضانورد شود)  دیگر مجالی به شرکت اسپیس ادونچرز و آژانس فضایی روسیه ندهد که بتوانند افراد مشتاقی که سرمایه کافی برای سفری فضایی به ایسنگاه بین المللی را بر عهده دارند به تعطیلاتی در پرستاره ترین هتل اقامتگاه جهان بفرستند اما کنفرانس خبری سارا برایتمن، خواننده برجسته اپرا باعث شد تا مشخص شود این فرض اشتباه بوده است.

سارا برایتمن خواننده اپرا که به وسعت صدای بی نظیرش شناخته می شود از دو دهه پیش که نقشی را در اپرای «شبح اپرا» (Phantom of the Opera) اجرا کرد به دنیا معرفی شد. او که وسعت صدایش بازه ای ۳ اکتاوی را در بر می گیرد (هر اکتاو فاصله دو نت همنام است) روز چهارشنبه و  در کنفرانس خبری که در مسکو برگزار کرد اعلام کرد به زودی عازم فضا می شود تا به دومین بانوی فضا گرد جهان پس از انوشه انصاری بدل شود.

روی ادامه مطلب کلیک کنید و بقیه ی مطلب را در وبسایت شخصی آقای پوریا ناظمی بخوانید.

  • مهدیه

تصویری از ماه

شنبه, ۲۲ مهر ۱۳۹۱، ۰۱:۰۴ ق.ظ
این عکس رو با تلسکوپ ۸ اینچ دابسونی و دوربین کانن و بدون آداپتور گرفتم.

ماه

 

  • مهدیه
می‌چرخد، می‌تواند در روشن‌سازی بافت فضا و زمان اطراف سیاه‌چاله‌ها نقش مهمی ایفا کرده و همچنین به دانشمندان در به آزمایش گذاشتن نظریه نسبیت اینشتین کمک کند.

به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، ستاره‌شناسان دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس موفق به شناسایی ستاره «کمان 102» شده‌اند که مدار آن 11.5 سال بطول می‌انجامد.

به گفته محققان این کوتاهترین مدار شناخته شده در میان ستاره‌های اطراف این سیاه‌چاله بوده و جایگاه قبلی به ستاره S0-2 تعلق داشت که طول مدار آن 16 سال است.

این ستاره جدید می‌تواند یک فرصت منحصر بفرد را برای آزمایش نظریه نسبیت اینشتین در اختیار دانشمندان قرار دهد.

نظریه اینشتین پیش‌بینی کرده که جرم باعث تحریف فضا و زمان شده و در نتیجه نه تنها منجر به کاهش جریان زمان می‌شود بلکه مسافت‌ها را کشیده و یا کاهش می‌دهد.

این ستاره در پی بررسی ستارگان ناحیه مرکزی کمان ای* شناسایی شده که پیش از این محققان دانشگاه کالیفرنیا ابرسیاه‌چاله مرکز کهکشان راه‌شیری را کشف کرده بودند.
  • مهدیه

Observing Invisible

جمعه, ۱۴ مهر ۱۳۹۱، ۰۶:۱۲ ب.ظ

 

 

عکس از بابک امین تفرشی

نماهای رویایی

  • مهدیه

هابل دورترین تصویر از جهان را ثبت کرد

سه شنبه, ۱۱ مهر ۱۳۹۱، ۰۸:۱۵ ق.ظ

تصویر جدید تلسکوپ هابل، تصویر با میدان دید بی‌نهایت عمیق (eXtreme Deep Field) یا XDF نامیده می‌شود. این تصویر با ترکیب داده‌های به دست آمده از این تلسکوپ در سال‌های 2003 و 2004 به دست آمده است. ناحیه‌ای که هابل از آن تصویر برداری کرده است در صورت فلکی کوره در نیمکره جنوبی آسمان قرار دارد و اندازه این ناحیه در آسمان به اندازه کسر کوچکی از اندازه ماه کامل است.

 

  • مهدیه

قانونِ پلانک در مقیاسِ نانو نقض می‌شود

دوشنبه, ۳ مهر ۱۳۹۱، ۰۹:۲۴ ق.ظ
در آزمایشی تازه نشان داده شده که فیبری از جنسِ سیلیکا (دی‌اکسیدِ سیلیکون) و به عرضِ 500 نانومتر، از قانونِ تابشِ پلانک پیروی نمی‌کند. بنا به گفته‌ی فیزیک‌دانِ اتریشی که این کارِ پژوهشی را انجام داده است، این فیبر مطابق با نظریه‌ای کلی‌تر سرد و گرم می‌شود که در این نظریه، تابشِ گرمایی اساساً پدیده‌ای توده‌ای در نظر گرفته می‌شود. این پژوهش‌گر بر این باور است که این کارِ پژوهشی ممکن است به تولیدِ لامپ‌های رشته‌ایِ پربازده بیانجامد و هم‌چنین فهمِ ما را از آب‌وهوای متغیرِ زمین، بهبود ببخشد.

قانونِ پلانک یکی از سنگ‌های زیربنا در ترمودینامیک است که تابشِ الکترومغناطیسیِ گسیل‌یافته از یک «جسمِ سیاه» را بررسی کرده و توضیح می‌دهد که چگالیِ انرژیِ مربوط به طولِ موج‌های مختلف، چگونه بر اساسِ دمای جسم تغییر می‌کند. این قانون به دستِ فیزیک‌دان آلمانی، ماکس پلانک در ابتدای قرنِ بیستمِ میلادی و با به‌کار بستنِ مفهومِ کوانتیده‌‌بودنِ انرژی، فرمول‌بندی شد. این مفهوم می‌رفت تا به عنوانِ اساسِ نظریه‌ی مکانیکِ کوانتومی ارایه شود. اگرچه جسمِ سیاه مفهومی ایده‌آل است که در آن فرآیندِ درآشامی (جذب) و گسیل به طورِ کامل (بدون هدر دادنِ انرژی) انجام می‌گیرد، اما هرگاه ویژگی‌هایی مانند رنگ و ناهم‌واری‌های سطح را در موردِ اشیای حقیقی (غیرِ ایده‌آل) درنظر بگیریم، این نظریه هم‌چنان پیش‌بینی‌های بسیار دقیقی درباره‌ی بیناب‌های گسیل‌یافته از این اجسام به‌دست می‌دهد.

الکترودینامیک افت‌وخیزی در عمل


با این وجود، دهه‌هاست که فیزیک‌دانان پی‌برده‌اند برای اجسامی با ابعادِ کم‌تر از طولِ موجِ تابشِ گرمایی، این قانون دیگر کارساز نیست. پلانک چنین می‌پنداشت که همه‌ی تابشی که بر یک جسمِ سیاه فرود می‌آید، توسطِ سطحِ آن جسم درآشامیده می‌شود. این فرض به این معناست که این سطح، یک گسیلنده‌ی تام و تمام نیز هست. اما اگر جسم به اندازه‌ی کافی کلفت نباشد، تابشِ فرودی به‌جای‌آن‌که توسطِ جسم درآشامیده شود، از طرفِ دیگرِ جسم نشت کرده و به سهمِ خود، میزانِ گسیل را کاهش می‌دهد.

  • مهدیه