مجسمه های اسرار آمیز و آسمان پرستاره

ماه

 

 ماه تنها قمر طبیعی زمین چندمیلیارد سال است که به دور زمین می چرخد. هزاران سال است که انسان آن را نظاره نموده و به عنوان نشانی از خداوند به آن احترام گذاشته است. او همواره در این رویا بوده که روزی بتواند به این جهان همسایه سفر کند. ماه با پدیده های نوری منظم و از روی قاعده ای که مرتب تکرار می شود از قبیل هلال و بدر به نیاکان ما یاری نموده تا بتوانند نخستین تقویم های قابل استفاده را به وجود آورند. ماه  به خاطر نزدیک بودن به زمین بعد از خورشید درخشانترین جرم آسمانی از دیدگاه زمینیان است که در حالت بدر(ماه کامل) با قدر ۱۲- می درخشد. ماه همچنین اولین جرم آسمانی بود که انسان توانست در مورد فاصله، اندازه، ابعاد و مناظر آن به تحقیق و بررسی بپردازد.

ماه در یک مدار بیضوی( همانند مدار سیارات منظومه شمسی) به دور سیاره مادر خود یعنی زمین می چرخد که در حالت حضیض (نزدیکترین فاصله) ۳۵۶۵۰۰ کیلومتر و در حالت اوج (دورترین فاصله) ۴۰۶۷۰۰ کیلومتر از زمین فاصله می گیرد. ولی به طور متوسط ۳۸۴۰۰۰ کیلومتر از زمین فاصله دارد. قطر ماه در حدود ۳۵۰۰ کیلومتر است و تقریباً برابر با عرض قاره استرالیا است. ماه تقریباً هر ۲۹ روز یک بار به دور زمین می چرخد و در این مدت هم یک بار به دور خود می چرخد. به این جهت است که ماه همواره یک روی خود را به ما نشان می دهد.
                                          دمای سطحی ماه
دامنه تغییرات دمای سطح ماه بسیار زیاد است. هر بخش از سطح ماه به مدت تقریباً دو هفته پیاپی در معرض اشعه خورشید قرار می گیرد و سپس برای مدتی به همین درازا شب را می گذراند. به دلیل عدم وجود جو قابل ملاحظه در ماه، همچنین کم بودن ضریب بازتاب این کره (حدود ۷ درصد) اختلاف دما میان بخش روشن و تاریک ماه بسیار زیاد است.
دمای بخش روشن ماه گاهی به حدود ۱۳۰ درجه سانتیگراد می رسد و این در حالی است که دما در بخش تاریک آن تا حد ۱۸۰- درجه سانتیگراد کاهش می یابد. یعنی این جرم آسمانی اختلاف دمایی در حدود ۳۱۰ درجه را در سطح خود تحمل می کند.
                                            اهله ماه
می دانیم که ماه هیچ نوری از خود ندارد و تنها با منعکس کردن نور خورشید روشن می شود. در نتیجه در هر لحظه زمانی تنها نصف سطح ماه روشن خواهد بود(نیم سطحی که روبه روی خورشید است) در حالی که نیم سطح دیگر تاریک است. چون ماه دور زمین را در کمتر از یک ماه طی می کند بسته به این که چه مقدار از سطح روشن شده ماه به طرف ما باشد شکلهای مختلفی از آن را مشاهده می کنیم.
در ماه نو (NEW MOON)ماه تقریباً بین خورشید و زمین قرار می گیرد به طوری که طرف تاریکش به سوی ماست و ما نمی توانیم آن را ببینیم.همچنان که ماه به سفر خودش به دور زمین ادامه می دهد کم کم از جلوی خورشید کنار می رود و ما می توانیم قسمتی از آن را که به وسیله نور خورشید روشن می شود ببینیم(هلال رو به بدر یاWaxing crescent ). در این موقع ماه به صورت یک هلال نازک دیده می شود. در زمانی که ماه یک چهارم سفرش به دور زمین را طی کرده باشد ما می توانیم نصف طرف روشن شده ماه را ببینیم و در آن موقع گفته می شود که تربیع اول (1st  Q r)است. بعد از این و به تدریج قسمت های بیشتری از ماه را می بینیم (تحدب به سوی بدریا Waxing Gibbous)تا این که در حدود دوهفته بعد از ماه نو تمام قسمت های قابل رویت ماه دیده می شود(حالت بدریا Full moon). در این حالت خورشید و ماه در نقطه مقابل یکدیگر قرار دارند و زمین بین آنهاست. وقتی که ماه در این موقعیت است ماه در حدود زمان غروب آفتاب طلوع می کند. همچنان که ماه به سفرش ادامه می دهد به خورشید نزدیک تر می گردد (تحدب به سوی محاق یا Waning Gibbous)و بنابراین ما به تدریج قسمت کمتری از آن را مشاهده خواهیم کرد. تربیع دوم( ۳rd Qr)یا تربیع آخر زمانی اتفاق می افتد که ما بتوانیم نصف طرف روشن ماه را در آسمان صبح ببینیم بعد از چند روز در حالت هلال به سوی محاق (Waning crescent)بسر برده و بالاخره بعد از بیست و نه روزگذشته از ماه نو ماه یک بار دیگر طرف تاریکش را به سوی زمین نشان می دهد.

                                              گره های ماه
زمین سالیانه یک بار به دور خورشید می گردد. البته ناظر زمینی این طور برداشت می کند که خورشید در طول سال روی یک مدار که آن را دایرﺓ البروج می نامند به دور زمین می گردد. مدار ماه دقیقاً منطبق بر این سطح نیست بلکه به اندازه کمی تقریباً در حدود ۵ درجه نسبت به این سطح شیب دارد. ماه در هر دور گردش خود به دور زمین دوبار با دایرﺓ البروج برخورد می کند. هرگاه این برخورد از شمال به جنوب باشد ماه در حالت گره پایین رونده است. برای ناظر زمینی در این حالت ماه روی دایرﺓ البروج قرار دارد. چون از نظر ما خورشید همیشه روی این دایره قرار دارد پس در حالت ماه نو فقط در صورتی خورشید گرفتگی به وجود می آید که ماه به طور همزمان با خورشید در یک گره واقع شود یا به عبارت دیگر دایرﺓالبروج را قطع کند. چون معمولاً این اتفاق نمی افتد هر ماه خورشید گرفتگی رخ نمی دهد. ماه اغلب اوقات یا از بالای خورشید یا از زیر آن می گذرد به شکلی که این سطح را نمی پوشاند. سایه زمین نیز همیشه روی دایرﺓ البروج قرار دارد. بنابراین در صورت قرص کامل ماه(حالت بدر) فقط زمانی ماه گرفتگی ایجاد می شود که ماه همزمان نزدیک یک گره قرار گیرد. این حالت نیز به ندرت پیش می آید به طوری که ماه اغلب اوقات در سایه زمین قرار نمی گیرد. بنابراین آگاهی از وضعیت گره ها برای محاسبه بسیار مهم است. اگر گره ها همیشه در یک وضعیت ثابت می بودند این عمل بسیار آسان بود. متاسفانه این چنین نیست: در اثر تاثیر نیروی گرانش خورشید این گره ها هر ۶۱/۱۸ سال یک بار به دور دایرﺓ البروج ( به سوی چپ )می گردند. به نحوی که در هر مقطع زمانی در مکان متفاوتی قرار می گیرند.  همچنین سایر اندازه ها از قبیل  شکل بیضی مدار، وضعیت نزدیکترین نقطه به زمین و زاویه شیب نسبت به دایرﺓالبروج از طریق نیروهای خورشیدی به طور متناوب تغییر می کنند. به این دلیل است که محاسبه کامل مدار ماه یکی از مشکلترین مسائل نجوم است.

 

قلعه تاریخی ده نمک سمنان

عکس از آقای امیرحسین ابولفتح

سایت عکاسی طرقه

سومین المپیاد جهانی نجوم و اختر فیزیک آغاز شد

با حضور 20 تیم از دنیا در تهران

سومین المپیاد جهانی نجوم و اختر فیزیک آغاز شد

جام جم آنلاین: سومین المپیاد جهانی نجوم و اختر فیزیک همزمان با سال جهانی نجوم از عصر امروز یکشنبه با حضور 20 تیم پنج نفره از دانش‌آموزان کشورهای شرکت کننده به صورت رسمی افتتاح شد.

به گزارش مهر ، المپیاد جهانی نجوم و اختر فیزیک (IOAA) مسابقه ای بین المللی در نجوم و اختر فیزیک است که در بین دانش آموزان دبیرستانی برگزار می شود. امسال سومین دوره المپیاد نجوم و اخترفیزیک بر اساس سبک نوین است. این دوره در روزهای 17 تا 26 اکتبر سال 2009 در تهران در دو بخش تئوری و رصد برگزار می شود.

در این دوره از المپیاد کشورهای روسیه سفید، اندونزی، لهستان، بنگلادش، یونان، برزیل، لیتوانی، تایلند، سریلانکا ، کره جنوبی، هند، کامبوج، اسلواکی، بولیوی، صربستان، رومانی، قزاقستان، چین، اکراین و ایران شرکت دارند.

مسابقه المپیاد نجوم و اختر فیزیک شامل سه امتحان است که امتحان اول به صورت تئوری و به شکل کتبی با پاسخگویی به 15 سوال کوتاه و 3 مسئله تشریحی در قالب موضوعاتی چون مکانیک سماوی ، نجوم کروی و اخترفیزیک برگزار می شود و 60 درصد نمره کل را شامل می شود.

امتحان دوم به صورت کتبی بوده و موضوع آن تحلیل داده های نجومی است. در این آزمون داده های نجومی که از رصدهای واقعی بدست آمده در اختیار دانش آموزان شرکت کننده هر تیم قرار می گیرد تا آنها را تحلیل و در مورد نتیجه آن بحث کنند. امتحان تحلیل داده ها 30 درصد نمره را دارد.

امتحان سوم، امتحان رصد است. در این بخش همه دانش آموزان با استفاده از تلسکوپ و دوربین سی سی دی (CCD) آسمان را رصد می کنند و به سئوالاتی که در این زمینه پرسیده می شود، پاسخ می دهند. امتحان رصد معمولاً 10 درصد نمره نهایی را به خود اختصاص می دهد.

اولین المپیاد با عنوان نجوم در سال 1996 با حضور دو کشور روسیه و سوئد برگزار شده است.  ایران در دوره دوازدهم 3 مدال طلا و 5 مدال نقره مقام اول جهان را در رده سنی 17 سال کسب کرد. در اولین دوره جدید نیز ایران یک مدال طلا و چهار مدال برنز کسب کرد.

کهکشان راه شیری از پایان جهان

عکس از بابک امین تفرشی

نماهای رویایی

سومین المپیاد جهانی نجوم و اختر فیزیک

از فردا در تهران آغاز می‌شود

سومین المپیاد جهانی نجوم و اختر فیزیک

جام جم آنلاین: سومین المپیاد جهانی نجوم و اختر فیزیک همزمان با سال جهانی نجوم از فردا شنبه با حضور 20 تیم پنج نفره از دانش‌آموزان کشورهای شرکت کننده در این المپیاد کار خود را در تهران آغاز می کند.

به گزارش مهر، المپیاد جهانی نجوم و اختر فیزیک (IOAA) مسابقه ای بین المللی در نجوم و اختر فیزیک است که در بین دانش آموزان دبیرستانی برگزار می شود. این مسابقه پیش از این میان دانش آموزان جمهوریهای اتحاد جماهیر شوروی برگزار می شده است.

در سال 1996 برای اولین بار المپیاد جهانی نجوم به شکل یک مسابقه بین المللی بین دو کشور روسیه و سوئد برگزار شد و از آن تاریخ به بعد این المپیاد همه ساله در یکی از کشورهای جهان برگزار شده است.

دومین دوره المپیاد در سال 1997 در روسیه و با حضور چهار کشور برگزار و سومین دوره آن در سال 1998 نیز در کشور روسیه برگزار شد. المپیاد چهارم نجوم در سال 1999 به میزبانی اوکراین و با حضور هفت تیم از کشورهای بلوک شرق اروپا برگزار شد.

در المپیاد پنجم در سال 2000 میلادی به میزبانی روسیه هشت تیم شرکت کردند و در سال بعد آن در دوره ششم المپیاد در سال 2001 ، 9 تیم از کشورهای جهان شرکت کردند.

المپیاد هفتم در سال 2002 باز هم به میزبانی روسیه و با حضور 12 تیم برگزار شد و سال بعد نیز المپیاد هشتم در سال 2003 با 14 تیم و به میزبانی سوئد برگزار شد. ایران در این دوره از المپیاد اولین حضور خود را در المپیاد جهانی نجوم تجربه کرد.

تیم دانش آموزان ایرانی از سال 2003 به بعد در تمام دوره های المپیاد جهانی نجوم شرکت کرده است.

المپیاد نهم در سال 2004 باز هم به میزبانی روسیه و با حضور 18 کشور برگزار شد. المپیاد دهم در سال 2005 برای اولین بار در آسیا برگزار شد و کشور چین میزبانی 15 کشور دنیا را برعهده داشت.

المپیاد یازدهم در سال 2006 به میزبانی کشور هند و با حضور 16 کشور برگزار شد و المپیاد دوازدهم نیز در سال 2007 به میزبانی کشور اوکراین و با حضور 22 کشور برگزار شد. در دوره دوازدهم تیم ملی جمهوری اسلامی با کسب 3 مدال طلا و 5 مدال نقره مقام اول جهان را در رده سنی 17 سال کسب کرد.

از دوره دوازدهم المپیاد جهانی نجوم، اساسنامه المپیاد جهانی دستخوش تغییراتی شد و موضوعاتی از جمله ویژگی های سنی دانش آموزان، نوع آزمونها و همچنین زبان رسمی المپیاد مشخص شد.

همزمان با دوره دوازدهم، اولین دوره جدید با عنوان المپیاد جهانی نجوم و اختر فیزیک با قوانین جدید و به طور آزمایشی در کشور تایلند برگزار شد.

در این دوره نیز ایران در سال 2007 توانست با اعزام دو تیم به مسابقات به موفقیت دست یابد و یک مدال طلا و چهار مدال برنز کسب کند.

از سال 2008 کمیته بین المللی تصویب کرد المپیاد نجوم و اختر فیزیک به سبک نوین برگزار شود. از همین رو دومین دوره المپیاد نجوم اختر فیزیک در سال 2008 در کشور اندونزی و با حضور 24 کشور از جمله ایران در شهر باندونگ اندونزی برگزار شد.

در این سال با میزبانی ایران موافقت شد و سومین المپیاد جهانی نجوم و اختر فیزیک در سال 2009 از 17 تا 26 اکتبر در تهران برگزار می شود.

مسابقه المپیاد نجوم و اختر فیزیک شامل سه امتحان است که امتحان اول به صورت تئوری و به شکل کتبی برگزار می شود. دانش آموزان باید 15 سوال کوتاه و 3 مسئله تشریحی را که در قالب موضوعاتی چون مکانیک سماوی، نجوم کروی و اخترفیزیک طراحی شده را پاسخ دهند. این امتحان معمولاً 60 درصد نمره کل را شامل می شود.

امتحان دوم هم به صورت کتبی بوده و موضوع آن تحلیل داده های نجومی است. در این آزمون داده های نجومی که از رصدهای واقعی بدست آمده در اختیار دانش آموزان شرکت کننده هر تیم قرار می گیرد تا آنها را تحلیل و در مورد نتیجه آن بحث کنند. امتحان تحلیل داده ها 30 درصد نمره را دارد.

امتحان سوم، امتحان رصد است. در این بخش همه دانش آموزان با استفاده از تلسکوپ و دوربین سی سی دی (CCD) آسمان را رصد می کنند و به سئوالاتی که در این زمینه پرسیده می شود، پاسخ می دهند. امتحان رصد معمولاً 10 درصد نمره نهایی را به خود اختصاص می دهد.

دانش آموزان در طول 10 روز برگزاری المپیاد علاوه بر شرکت در آزمونها در برنامه های جانبی و فوق برنامه نیز حضور دارند.

برنارد ؛ عضوی از کهکشان های نامنظم

طبق معیارهای طبقه بندی کهکشان ها ، برنارد یک کهکشان نامنظم است. این کهکشان کوچک دارای شکلی عجیب است اما از درخشندگی و شکوه ستاره ای چیزی کم ندارد. در این کهکشان علاوه بر تشکیل ستارگان جدید، سحابی های عجیبی به چشم می خورند که با ستاره های سوزان خود امواجی را به سوی مواد ستاره ای اطراف ساتع می کنند.

علاوه بر این، برنارد سرگذشت جالبی دارد و احتمالا قربانی فرآیند بلع و زایش مجدد بوده است. اجرام نامنظم کیهانی مانند کهکشان برنارد به دانشمندان کمک می کنند تا به چگونگی تاثیر کهکشان ها و گاه جذب مواد ستاره ای از یکدیگر پی ببرند.

در این تصویر جدید که ESO آن را ثبت کرده است، کهکشان برنارد در پس انبوهی از ستاره ها و در سمت صورت فلکی قوس خودنمایی می کند. کهکشان برنارد که به NGC 6822 نیز معروف است نامش را از کاشف خود، یعنی ستاره شناس امریکایی " ادوارد امرسون برنارد " گرفته است. وی در سال 1884م بوسیله تلسکوپ 125 میلی متری اش این کهکشان را رصد کرد. کهکشان برنارد حدود 6/1 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و عضوی از گروه محلی است؛ یعنی همان خوشه کهکشانی که راه شیری نیز عضوی از آن است. ستاره شناسان، تصویر اخیر را با استفاده از نمایشگر عریض WFI که به تلسکوپ2/2 متری MPG/ESO وصل شده بود در رصد خانه لاسیلا ( جنوب امریکای جنوبی ) ثبت کرده اند.

 

 

کهکشان برنارد با اندازه ای حدود یک دهم راه شیری، در زمره کهکشان های کوتوله قرار می گیرد. این کهکشان حدود 10 میلیون ستاره دارد که بسیار کمتر از راه شیری با حدود 400 میلیارد ستاره است. در گروه محلی نیز مانند هرنقطه دیگری از کیهان، تعداد کهکشان های کوتوله بسیار بیشتر از تعداد عموزاده های خوش ترکیبشان مانند راه شیری، آندرومدا و کهکشان های سه سو است. اگرچه برنارد آن برآمدگی مرکزی و  بازوهای پیچشی باشکوه را ندارد اما اتفاقات زیادی در این کهکشان کوتوله در حال رخ دادن است. سحابی های قرمز رنگی در این تصویر وجود دارد که حاکی از مناطق فعال تشکیل ستاره است، جایی که ستاره های جوان و داغ باعث برافروخته شدن ابرهای کازی اطراف می شوند. در گوشه سمت چپ بالای تصویر نیز سحابی حباب مانندی جلب توجه می کند. در مرکز این سحابی، خوشه هایی از ستاره های جوان و غول پیکر، امواجی از خود به سمت مواد بین ستاره ای ساتع می کنند. این امر باعث ایجاد ترکیبی نورانی و درخشنده می شود که که از زاویه دید ما به شکل یک حلقه دیده می شود.  امواج مشابه دیگری که توسط ستاره های فعال و جوان منتشر می شوند در سراسر کهکشان برنارد به شکل نقاطی خودنمایی می کنند.

کهکشان های کوتوله و نامنظمی مانند برنارد، در اثر برخورد و یا ادغام با کهکشان های دیگر شکلی حباب مانند پیدا می کنند. کهکشان ها نیز مانند تمام اجرام کیهانی در حرکت بوده و گاه از کنار هم و گاهی نیز از درون یکدیگر عبور می کنند. تراکم ستارگان در کهکشان ها بسیار کم است، از اینرو ستارگان کمی در این نبرد کیهانی با یکدیگر برخورد می کنند. با این وجود، نیروی عظیم گرانش به طور چشمگیری می تواند مسیر حرکت را تغییر داده و با عث برخورد آنها با یکدیگر شود، به طوری که گروه  های ستاره ای، از کهکشان مادر جدا شده و باعث تشکیل کهکشان های کوتوله و نامنظمی مانند NGC 6822 می شوند.

آسمان شب ایران

تمدید رقابت دانشمند یک روزه کاسینی در ایران

رقابت دانشمند یک روزه کاسینی در ایران تمدید شده است برای کسب اطلاعات بیشتر به وبگاه زیر مراجعه کنید.

وبلاگ رسمی پروژه در ایران

با آرزوی موفقیت...

پوستر پروژه دانشمند یک روزه کاسینی

سومین المپیاد جهانی نجوم در تهران

از 25 مهر تا 4 آبان برگزار می‌شود

سومین المپیاد جهانی نجوم در تهران

جام جم آنلاین: محسن جمالی سرپرست باشگاه دانش پژوهان جوان وابسته به وزارت آموزش و پرورش اعلام کرد: سومین المپیاد جهانی نجوم و اختر فیزیک 2009 به میزبانی شهر تهران در اردوگاه شهید باهنر از 25 مهر تا چهارم آبان ماه برگزار می شود.

به گزارش ایرنا ، سرپرست باشگاه دانش پژوهان جوان وابسته به وزارت آموزش و پرورش در جمع خبرنگاران گفت: این المپیاد نسبت به المپیادهای دیگر از جمله المپیاد ریاضی که طی 50 سال متوالی با حضور 105 کشور جهان برگزار می شود ، بسیار نوپا است.

وی با بیان اینکه در این المپیاد تیم های دانش آموزی 20 کشور جهان حضور خواهند داشت، افزود: از هر یک از کشورهای شرکت کننده تیم های پنج نفره از دانش آموزان بین سن های 16 تا 18 سال حضور دارند.

به گفته جمالی ، لهستان ، یونان ، برزیل ، کره جنوبی ، چین و غیره از جمله کشورهای شرکت کننده در این المپیاد هستند.

رییس ستاد برگزاری سومین المپیاد جهانی نجوم و اختر فیزیک 2009 گفت: سرپرستان تیم های اعزامی به تهران درهتل اوین مستقر می شوند.

جمالی با بیان اینکه این المپیاد در دو بخش آزمون عملی و تئوری برگزار می شود، افزود: در آزمون تئوری 18 سوال در اختیار دانش آموزان قرار گرفته و در بخش عملی یا رصد نیز ابزار تلسکوپ در استان سمنان به دلیل صاف بودن آسمان در اختیار تیم ها گذاشته می شود. 70 نفر از اعضای هیات علمی و کمیته های علمی از داخل کشور که متشکل از متخصصان اختر فیزیک و دانش آموختگان این رشته تحصیلی هستند، انتخاب شده اند.

سرپرست باشگاه دانش پژوهان جوان وابسته به وزارت آموزش و پرورش با بیان اینکه 600 میلیون تومان برای برگزاری این المپیاد هزینه می شود ، گفت: در برگزاری هر چه بهتر این المپیاد سازمان فضایی ایران، شرکت پارس خودرو، مجتمع شهید باهنر و همچنین باشگاه دانش پژوهان جوان نیز مشارکت داشته اند. این المپیاد به منظور ترویج علم نجوم و اختر فیزیک و همچنین شناسایی استعدادهای درخشان در بین دانش آموزان جوان کشورها برگزار می شود.

به گفته جمالی ، کسب رتبه اول تیم ملی نجوم ایران در مسابقات جهانی اوکراین در سال 2007 و همچنین کسب رتبه های برتر در مسابقات تایلند و اندونزی بیانگر وجود استعدادهای برتر دانش آموزان ایرانی در حوزه های علمی است.

تصویری جدید از راه شیری به کمک هرشل

در تصاویر جدیدی که توسط رصدخانه فضایی هرشل گرفته شده است، بخش کوچکی از کهکشان راه شیری به چشم می‌خورد که تا کنون به این شکل مشاهده نشده.

به تازگی رصدخانه هرشل با کمک تصاویر همزمان دو دوربینSPIRE  (تصویرگر نورسنجی و طیفی) و  PACS(طیف سنج و دوربین آشکارساز نور) تصاویرخارق‌العاده‌ای از ماده بین ستاره‌ای در کهکشان ما تهیه کرده است. این عکسهای جدید،در نخستین آزمایش بکارگیری همزمان این دو ابزار گرفته شده است.

دوربین SPIRE به طول موج‌های بین 250 تا 500 میکرون (یعنی 500 الی 1000 برابر بلندتر از طول موج‌های مرئی) واکنش نشان می‌دهد.PACS  هم طول موج‌های بین 70 تا 170 میکرون را پوشش می دهد. این دو با هم تصاویری پر از جزئیات، با 5 رنگ فروسرخ مختلف را تهیه می‌کنند، که نه تنها باعث آشکار سازی مواد جدید در کهکشان می‌شود بلکه اطلاعات کاملی را در اختیار ستاره‌شناسان قرار می‌دهد. اطلاعاتی نظیر حجم مواد، تجمع مواد، دما، ساختار و اینکه آیا برخی از آنها باعث شکل‌گیری ستاره‌های جدید می‌شوند یا خیر. ستاره‌ها در محیط های سرد و متراکم شکل می‌گیرند و این تصاویر مرکب محل‌های تشکیل ستاره‌ها را نیز آشکار می‌کند. این مکان‌ها در تصاویری با یک رنگ فروسرخ یا تصاویری که در طول موج‌های کوچکتر از فروسرخ گرفته شده به‌سختی  قابل تشخیص است.

 

این دوربین‌ها از فضایی به ابعاد 2×2 درجه (حدود 16 برابر اندازه قرص ماه از دید زمین) عکس می‌گیرند و مخزنی از مواد سرد را در پهنۀ کهکشان آشکار می‌کنند که قبلا در آن مکان آشفته به نظر می‌رسید. مادۀ بین ستاره‌ای در رشته‌ها و ریسمان‌های پر پیچ وخم ستاره‌های تازه متولد شده به هم پیوسته و متراکم می‌شود. شبکه‌ای پیچیده از ساختارهای رشته‌ای با ویژگی‌های شگفت انگیز می‌ببینیم، که نشان دهندۀ حلقه‌ای از رویدادهای مربوط به شکل‌گیری ستاره‌ها در همان زمان است که شبیه قطرات باران روی یک رشته است که در نور خورشید می‌درخشد.

از این پس هرشل جا‌یجای راه شیری را پیمایش خواهد کرد و پرده از رازهای شکل‌گیری ستاره‌ها بر خواهد  داشت.

«دیوید کلمن»(David Clements)، عضو تیمSPIRE  در بخش فیزیک دانشکدۀ امپریال لندن، گفت:" این تصاویر بیانگر این است کهSPIRE  وPACS  هماهنگی خوبی با هم دارند و این نه تنها در مطالعۀ کهکشان ما بلکه در مطالعات گسترده هرشل روی فرضیه‌های کهکشان کاربرد دارد".

 

منبع پایگاه خبری ماهنامه نجوم