زیر آسمان ایران

پنجره ای به سوی شگفتی های کیهان

زیر آسمان ایران

پنجره ای به سوی شگفتی های کیهان

زیر آسمان ایران

میلیون ها سال است که شب هنگام آسمان را ستارگان چشمک زن و حیرت انگیز می پوشاند و کره زمین بسان فرفرهای چرخان خورشید را دور می زند و بشر هزاران سال است که به رصد آسمان پرداخته و همچنان در تکاپوی جست و جوی عمیق تر آسمان است زیر آسمان ایران
نگاهی است به آنچه که در دنیای هیجان انگیز نجوم در حال وقوع است و پنجره ای هرچند دریچه وار به سوی شگفتی های کیهان.

۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «منجمان ایرانی» ثبت شده است

شکارچیان هلا‌ل گریزپا

سه شنبه, ۱ بهمن ۱۳۸۷، ۱۲:۲۱ ق.ظ
مصاحبه با رکورددار رویت هلال ماه جهان

سید محسن قاضی میرسعید، عضو هیات علمی ستاد استهلال دفتر رهبری و رکورددار رویت هلال ماه در جهان است. رویت هلا‌ل ماه در سالهای اخیر به همت گروهی ازعلا‌قه‌مندان رشد فراوانی یافت و به یکی از شاخه‌های فعال در زمینه نجوم آماتوری ایران تبدیل شد. گفتگوی زیر نگاهی است به روند رشد رویت هلا‌ل ماه در ایران.

فعالیت‌های حوزه رویت هلال ماه ایران از چه دوره‌ای وارد مرحله‌ای جدید و امروزی شد؟

اگر به سال‌های قبل برگردیم، رویت هلال ماه طوری بود که حداقل برای توده مردم نه آنهایی که متخصص این کارند، این شبهه پیش می‌آمد که جریان رویت هلال ماه چیست؟ منجمان برای رویت هلال چه می‌کنند؟ منجمان چگونه محاسبه می‌کنند؟ چرا یک کشوری آغاز ماه قمری را زودتر اعلام می‌کند و کشوری دیگر دیرتر؟ یکی می‌گوید هلال ماه با چشم مسلح قابل قبول است و یکی دیگر می‌گوید با چشم غیر مسلح. ما گفتیم بیاییم برنامه‌ریزی کنیم و مشخص کنیم که در واقع به مردم آگاهی بدهیم مساله رویت هلال ماه چیست؟ یک منجم چگونه می‌آید 12 هلال ماه را برای یک سال مشخص می‌کند، حال یا برای خودش یا برای شورای تقویم که رسماً مرجع این کار بود، مردم بیایند ببینند رویت هلال ماه‌های رمضان، شوال، ذیحجه و... به چه صورت است. این را آمدیم در قالب گروه‌های مختلف رویتی برنامه‌ریزی کردیم، به این صورت که بیاییم دوره برگزار کنیم؛ اولین دوره در دانشگاه خواجه نصیر طوسی برای دانشجویان ریاضی یا فیزیک یا دانشجویانی که به طریقی به مبحث رویت هلال ماه علاقه‌مند بودند در ابتدای دهه 80 برگزار شد؛ دوره‌ای 2 روزه که هم به صورت تئوری و هم به صورت کارگاهی و عملی بود. سپس دوره‌های بعدی را در دانشگاه‌ها و شهرستان‌های دیگر گذاشتیم. تعداد علاقه‌مندان زیاد شد. اول از خودمان شروع کردیم. از دوستانی که علاقه‌مند هستند شروع کردیم، سپس از آنها امتحان گرفتیم. هر کدام از آنها که به حد مطلوب رسیدند، به آنها گواهینامه‌ای، مبنی بر گذراندن این دوره رصدی از لحاظ آموزشی اعطا شد. اندک اندک بحث عمیق‌تر شد، اختلافاتی که روی رویت هلال ماه اتفاق افتاد، سبب شد به خدمت رهبر معظم انقلاب رسیده و ایشان را درجریان نحوه محاسبات و عملکرد یک منجم هنگام رویت هلا‌ل ماه قرار دهیم. حالا گروه‌هایی که این‌کاره هستند و تخصص و تجربه دارند، برای یک کلاس دوره فراگیر در سطح کشور، هم برای دانشگاه‌ها و هم برای حوزه اقدام کنند. ما هم برای دانشگاهیان این کلاس‌ها را گذاشتیم و هم برای کل ائمه جمعه سراسر کشور. ستادهای استهلال در هر استان و در هر شهر بزرگ تشکیل شد. گروه‌های رصدی آنها آموزش دیدند. برخی از آنها از دوستان و همکاران خودمان بودند که وارد آن ستادها شدند و شروع کردند به آموزش دیدن و رصد کردن، نتیجه این شد که پس از این شش سالی که از تشکیل این گروه‌ها می‌گذرد، همراه گروه‌ها برای رصد می‌روند.

در کنار آموزش آیا فعالیت‌های دیگری همچون اطلاع‌رسانی هم انجام می‌شد و اطلاع‌رسانی در زمینه رویت هلال ماه به چه صورتی بود؟

سایت‌های ویژه‌ای برای این که رصد خود را اعلام کنند، عکس بگیرند و مستندسازی کنند در نظر گرفته شده، از جمله من به اتفاق آقای صیاد، خیلی سال پیش از سال 76 گروهی تشکیل دادیم به نام گروه غیرحرفه‌ای رویت هلال ماه، که زیر نظر ما اداره می‌شود. تمام کارهایی که انجام می‌دهیم فقط جنبه معنوی دارد و به هیچ وجه جنبه مادی درونش نیست. از خودمان هزینه می‌کنیم تا به هیچ وجه دوستان را متحمل هزینه نکنیم. اگر هزینه‌ای هم داشته باشد، مثل داشتن سایت و هزینه‌های مشابه، خودمان تقبل می‌کنیم. سایتی تشکیل دادیم به نام گروه غیرحرفه‌ای رویت هلال ماه()UGCS.ir و همچنین سایت‌هایی که در برخی شهرستان‌ها به وجود آمده، به مانند سایت هلال ماه یا سایت پارس اسکای یا سایت‌های ستادهای استهلال، اینها رصدها را ماه به ماه اعلام می‌کنند. وقتی علاقه‌مندان به این سایت‌ها مراجعه می‌کنند، ما مختصات تمام هلال‌ها را هر ماه می‌دهیم و می‌گوییم این هلال در کدام مناطق کشور قابل رویت است؟ آیا روز غروب بیست‌ونهم هلال دیده می‌شود یا نه؟ تمام این داده‌ها و اطلاعات را می‌دهیم. حتی نقشه می‌دهیم که کجاها هلال بهتر رویت می‌شود، در کجا احتمال آن ضعیف‌تر است، کجا با ابزار و کجا با چشم غیر مسلح دیده می‌شود. همه اینها را مشخص می‌کنیم. این باعث شده است که بتدریج گروه‌های رصدی ما زیاد شوند و بخصوص برای هلال‌های رمضان و شوال ما بالای 200 گروه در سراسر کشور داریم که می‌روند رصدشان را انجام می‌دهند و گزارش‌های خود را به ستاد استهلال می‌فرستند و آنجا ماه قمری تعیین می‌شود؛ همچون شروع ماه رمضان و شروع ماه شوال.

علاوه بر این فعالیت‌ها، در رصد جوان‌ترین هلال ماه هم ایرانیان از باقی رقیبان پیشی گرفته‌اند. گویا شما و آقای موحدنژاد هم جزو رکورددارهای این هلال هستید؟

در این 7 سال، جهش خیلی خوبی رخ داده، رکوردهای خیلی خوبی انجام شده و رکوردهای جهانی رویت هلال در اختیار ایرانی‌هاست.

بنابر جدول منتشر شده در سال 2004 در نشریه اسکای‌اند تلسکوپ که مجله‌ای مرجع برای منجمان است و رکوردهای رویت هلال ماه در آن آمده بود، من نفر اول هستم، رصدگری از آمریکا نفر دوم است و آقای موحدنژاد نفر سوم هستند و خود من هم در هلال صبحگاهی و هم در هلال شامگاهی اولم، که البته در خارج از ایران بیشتر هلال شامگاهی مد نظر است، البته ما چون علاقه مندیم، کار خودمان را پیش می‌گیریم. رکوردها در اختیار ایرانیان است و بعید می‌دانم حالا حالاها بتوانند این رکورد را از دست ایرانیان بگیرند. این تحول بزرگی است که در زمینه رویت هلال رخ داده است.

برای سال جهانی نجوم آیا گروه‌های فعال رویت هلال ماه برای امسال برنامه‌ای تدارک دیده‌اند؟

امسال سال جهانی نجوم است و به هر حال باید به تمام رشته‌های نجوم بها داد، از جمله در زمینه رویت هلال. ما چون گذشته مقالات و اطلاعات تکمیلی درباره رصد هر هلال و معیارهای رصد هر هلال را در سایت‌های مختلف ارائه می‌دهیم و تا آنجا که فراخور وقت و بضاعت علمی ما باشد، برای آنها توضیح می‌دهیم. برای سال جهانی نجوم پیشنهادهایی از سوی شهرستان‌ها بوده که با توجه به ضیق وقتمان قطعی نشده است.

اگر علاقه‌مندان رویت هلال ماه سوالی داشته باشند یا بخواهند از اخبار فعالیت‌هایی که در آینده به مناسبت سال جهانی نجوم در زمینه رویت هلال برگزار می‌شود آگاهی یابند، بهتر است به کدام وب‌سایت‌ها مراجعه کنند؟

سایت هلال ماهHelalemah.ir ، سایت پارس اسکایParsSky.com ، سایتUGCS.ir و سایت‌های دیگر. ما هم تمام تلاشمان را می‌کنیم که در این زمینه دوستان را به نقطه‌ای مطلوب برسانیم، به آنجا که خودشان دوست دارند و علاقه مند هستند، اگر سوالی باشد، مساله‌ای از ما می‌پرسند و ما هم تا حدی که بتوانیم به سوالاتشان پاسخ می‌دهیم.

چرا نام گروه‌های فعال در زمینه رویت هلال ماه، گروه‌های غیرحرفه‌ای یا آماتوری رویت هلال ماه است؟

در جامعه، آماتور یعنی کسی که ابتدایی است، ولی در زمینه‌های نجومی، آماتور معنی دیگری می‌دهد؛ یعنی شخص از این کار منبع درآمد ندارد. منجم حرفه‌ای که می‌گوییم یعنی کارشان نجوم است و منبع درآمدشان هم نجوم است. من خودم کارم طراحی و ساخت ساختمان است، ولی کار نجوم انجام می‌دهم. این نشان‌دهنده این است که من دارم به صورت آماتوری این کار را انجام می‌دهم. اگر نام گروه را غیرحرفه‌ای می‌گذاریم، یعنی حرفه دوستان رویت هلال ماه نیست و با عشق و علاقه دارند فعالیت می‌کنند. هیچ‌کدام از همکاران ما افراد بی‌تجربه‌ای نیستند، بلکه به سبب دلبستگی به رویت هلال ماه فعالیت می‌کنند.

محمدجواد ترابی


  • مهدیه

داستان مجله‌ای برای نجوم آماتوری ایران

سه شنبه, ۱ بهمن ۱۳۸۷، ۱۲:۱۹ ق.ظ
نجوم آماتوری در ایران طی سال‌های اخیر رشدی باورنکردنی داشته است. امروز تخمین زده می‌شود بیش از 6000 منجم آماتور پیگیر، بیش از 60 گروه فعال نجومی در کنار بیش از 100 نفر از منجمان حرفه‌ای به فعالیت مشغولند. برنامه‌ای تلویزیونی در شبکه 4 سیما و ماهنامه‌ای که نخستین ماهنامه تخصصی نجوم آماتوری در خاورمیانه است به همراه رسانه‌هایی که به ترویج این علم مشغولند، بخش ویژه‌ای در انجمن نجوم ایران که به فعالیت‌های آماتوری می‌پردازد تنها نمونه‌هایی از ساختارهای موجود برای پشتیبانی از منجمان در کشور ماست.

 در سال‌های اخیر روز نجوم در ایران 2 بار جایزه جهانی لیگ جهانی نجوم برای بهترین ایده نو و بهترین برگزاری را از آن خود کرده است، یکی از معتبرترین جوایز ویژه ترویج علم به اصغر کبیری در سعادت شهر تعلق گرفته است که ایده‌های او در جهان معروف شده‌اند و مجلات معتبری چونSky and Telescope ، Astronomy و Mercury  در کنار بسیاری دیگر به انتشار این فعالیت‌ها پرداخته‌اند. رصدگران هلال ماه ایران رکوردهای جهانی را در اختیار دارند و امروز بنیانگذاران بسیاری از پروژه‌های نامدار نجوم چون منجمان بدون مرز یا جهان در شبTWAN  ایرانی هستند. در دهه 60 و 70 خورشیدی بود که پایه‌های این رشد شگفت‌انگیز محکم شد و اگرچه ارائه تاریخی دقیق از این فعالیت‌ها ممکن نباشد، اما شنیدن داستان از زبان یکی از کسانی که نقشی بی‌نظیر در این میانه داشته است خالی از لطف نیست. دکتر توفیق حیدرزاده، استاد تاریخ علم، سردبیر موسس ماهنامه نجوم است که در آستانه سال جهانی نجوم، نگاهی به تاریخ معاصر نجوم آماتوری در ایران می‌اندازد.

متاسفانه تاریخ مدونی از نجوم آماتوری در ایران نوشته نشده است (البته تاریخ نجوم غیرآماتوری ایران هم نوشته نشده است!.) ظاهرا تا دهه 1340حرفی از نجوم آماتوری در ایران نبوده. حتی رسانه‌ای هم نبود که در این زمینه صحبت کند. در آن دوران مجله «دانشمند» و کمی پس از آن مجله «فضا»، منتشر شد که گاه مقالاتی درباره نجوم داشتند. در اواخر دهه 50، چندین کتاب مقدماتی نجوم  منتشر شد، از آن جمله کتابی از دکتر حیدری ملایری و مجموعه‌های کوچکی از انتشارات فرانکلین و امیرکبیر. در اوایل دهه60 کتاب مبانی نجوم دکتر خواجه‌پور تاثیر بسیاری بر نسل جدید گذاشت؛ این کتاب حاوی هر آن چیزی بود که یک منجم آماتور بدان نیاز داشت. در همان زمان من هم کتاب کوچک «شناخت مقدماتی ستارگان» را ترجمه کردم. اینها قدم‌هایی اولیه در آشنا کردن مردم با نجوم بود. تا جایی که به یاد دارم، در میانه دهه 60 دو گروه نجومی هم در ایران فعال بودند. یکی زیر نظر آقای سرفراز غزنی بود و دیگری را آقای بابک سدهی در اصفهان تاسیس کرده بود. آقای دالکی هم خیلی فعال بودند. در آن زمان من ویراستار مجله دانشمند بودم که به مدت 3 تا 5/3 سال هر ماه صفحه «آسمان در این ماه» را در مجله می‌نوشتم. به علت علاقه‌ای که داشتم، کتاب‌های دیگری نیز مانند ساختار ستارگان و کهکشان‌ها، اخترشناسی پایه و انسان در فضا را ترجمه کردم. دو ویژه‌نامه نجوم و فضانوردی هم در دانشمند منتشر کردیم. استقبال مردم از این نوشته‌های نجومی فکر تاسیس مجله‌ای نجومی را به‌سرم انداخت.

با دکتر رضا منصوری، دکتر خواجه‌پور، دکتر وصالی، فریدون پیرزاده و بابک سدهی جلسه‌ای تشکیل دادیم تا این فکر به مرحله اجرا درآید. آقای محمد خاتمی در آن زمان وزیر ارشاد بود که خیلی سریع با انتشار مجله موافقت کرد و نام آن را هم نجوم گذاشتیم. آغاز انتشار نجوم نقطه عطفی در نجوم آماتوری ایران بود. متاسفانه چون سابقه‌ای در این زمینه وجود نداشت، مجله تبدیل شد به همه چیز نجوم در ایران، در حالی که نباید این گونه می‌شد. مجله نجوم فقط نقش اطلاع‌رسانی نداشت.

آموزش عملی و نظری منجمان آماتور از وظایف مجله نجوم شده بود و برای مدتی ما براستی کار بسیار سنگینی داشتیم. متوجه شدیم باید ارتباط نزدیکی با علاقه‌مندان نجوم برقرار کنیم و به همین‌منظور به فکر راه‌اندازی گشت‌های نجومی افتادیم، کارگاه‌ها و همایش‌های نجومی برگزار کردیم، دوره‌های هفتگی آموزش تالیف و ویراستاری برای برخی از همکاران جوانمان در مجله راه انداختیم و از طریق شرکت زروان چندین رصدخانه آموزشی در نقاط مختلف ایران درست کردیم. فعالیت‌هایی که در این مدت مجله نجوم در زمینه اطلاع‌رسانی، آموزش و ایجاد پایگاه‌های نجومی انجام داد باعث شد افراد علاقه‌مندی که تا پیش از آن فقط به یک رصدخانه آموزشی آن هم در تهران دسترسی داشتند (رصدخانه زعفرانیه که به همت آقای روحانی تاسیس شده بود) اکنون امکانات وسیع‌تری داشته باشند. تعداد گروه‌های نجومی از سال 1370 به طور تصاعدی در ایران افزایش پیدا کرده است.

باید کمک کنیم که تعداد چنین مراکزی بیشتر شود. مجله نجوم گرچه سابقه زیادی دارد، اما هرچه دست زیادتر شود، تنوع بیشتر می‌شود و سلیقه‌های مختلفی را دربرمی‌گیرد. تحقق چنین امری در آینده علمی ایران بسیار تاثیرگذار خواهد بود. تعداد دانشجوهایی که از طریق مجلاتی مانند نجوم به علوم پایه علاقه‌مند می‌شوند و در دانشگاه این رشته‌ها را دنبال می‌کنند سرمایه‌ای برای آینده است. در اینجا، در کشورهای غربی، رسم بسیار پسندیده‌ای است که مردم به چنین سازمان‌ها و فعالیت‌ها کمک مالی می‌کنند. کمک‌های مردمی از مقادیر کمی که خانواده‌ها به مراکز علمی می‌دهند شروع می‌شود تا ساخت رصدخانه‌های بزرگی مثل مونت ویلسون، لیک و کک که از کمک‌های مالی سرمایه‌دارها ساخته شده‌اند. بسیار خوب است در ایران نیز افراد ثروتمند بخشی از سرمایه‌شان را خرج چنین کارهای ماندگار علمی کنند و نامشان را ابدی.

اکنون وقتی به نجوم در ایران نگاه می‌کنم، واقعا خوشحال می‌شوم. در سال‌های دهه 60 نجوم  رشته‌ای غریب بود؛ حتی کلمه نجوم بین مردم جا نیفتاده بود. ما بارها در مجله نجوم با چنین تماس‌هایی مواجه می‌شدیم که می‌پرسیدند: مجله جنون؟ و ما می‌گفتیم نه، اینجا نجوم است!

دکتر توفیق حیدرزاده
متخصص تاریخ علم و موسس ماهنامه نجوم

  • مهدیه

راه‌هایی پیش‌روی علاقه‌مندان نجوم

سه شنبه, ۱ بهمن ۱۳۸۷، ۱۲:۱۴ ق.ظ
برای بسیاری از ما پیش آمده است که از خود بپرسیم چگونه می‌توان وارد دنیای نجوم شد و به عنوان منجمی آماتور یا حرفه‌ای به کار خود ادامه داد. در ایران راه‌های بسیاری پیش روی علاقه‌مندان قرار دارد که اگرچه در دو دسته نجوم آماتوری و حرفه‌ای قرار می‌گیرند، اما به برخی از آنها توجه ویژه‌ای شده است. در این مقاله راه‌های پیش روی علاقه‌مندان نجوم را مرور می‌کنیم.

چگونه منجم آماتور شوم؟

منجم آماتور، منجمی است که فقط بر حسب علاقه دلبسته نجوم شده و با استفاده از منابع مختلف بر اطلاعات نجومی خود افزوده است، اما الزاما تحصیلات نجومی دانشگاهی ندارد. آماتور در نجوم آماتوری به معنی تازه کار نیست، بلکه به معنای فردی است که علاقه شخصی سبب تحصیل فعالیت وی می‌شود. تحصیل در نجوم آماتوری می‌تواند به صورت خودآموز با استفاده از کتاب‌ها و منابع مختلف باشد، می‌تواند با استفاده از کلاس‌های نجومی رصدخانه‌ها، آسمان‌نماها، مدارس، مراکز علوم و موسسات مختلف باشد، می‌تواند با شرکت در برنامه‌های همگانی نجومی یا با استفاده از برنامه‌های تلویزیونی آغاز شود؛ راه‌های دیگری نیز برای تحصیل نجوم آماتوری هست که کمتر محبوب است.

منجمان آماتور، بیشتر از راه نجوم آماتوری امرار معاش نمی‌کنند و اغلب آنها شغلی دیگر دارند. در ایران اغلب منجمان آماتور سنی نزدیک به 20 سال دارند، اما در کشورهای توسعه‌یافته سن میانگین نزدیک به 50 سال است. دلیل عمده آن هم عدم تامین درآمد منجمان آماتور با این حرفه است و به همین سبب در ایران در سن دانش‌آموزی و دانشجویی و در کشورهای توسعه‌یافته پس از بازنشستگی، نجوم آماتوری مورد علاقه قرار می‌گیرد.

منجم آماتور، مدام در حال آموختن است؛ این آموختن می‌تواند فقط به صورت تخصصی روی یکی از شاخه‌های نجوم آماتوری باشد یا به بهتر شدن مهارت‌های رصدی و همچنین دانسته‌های علمی منجم آماتور از کیهان بینجامد. نجوم آماتوری به سبب ایجاد شناختی شفاف نسبت به کیهان و آسمان، بسیار بر نوع نگرش افراد بر محیط اطرافشان تاثیر می‌گذارد. فراموش نکنیم هنوز هم در دنیای علم کارهایی مثل ثبت متغیرها و ثبت بارش‌های شهابی هست که بیشتر از عهده منجمان آماتور برآید. همچنین منجمان آماتور خبره، نقش عمده‌ای در کشف نواخترها، ابرنواخترها، سیارک‌ها و دنباله‌دارها ایفا می‌کنند. در سال‌های اخیر با افزایش دامنه شبکه‌های اطلاعاتی و اینترنت، رصدخانه‌های مجازی و دستیابی به داده‌های علمی، امکان فعالیت تخصصی و علم محور منجمان آماتور فراهم آمده است و آنها می‌توانند با استفاده از روش‌های علمی در کنار منجمان حرفه‌ای به کمک برای یافتن پاسخ‌های جدید به مسائل علمی برآیند.

چگونه عکاس نجومی شوم؟

عکاسی نجومی از شاخه‌های نجوم آماتوری به حساب می‌آید، اما در مرز میان علم و هنر قرار گرفته است و هم می‌تواند در تولید داده‌های علمی موثر باشد و هم در خلق مناظر بدیع از شکوه آسمان شب.

عکاس نجومی، عکاسی است که هم فنون عکاسی را خوب می‌داند و هم دانسته‌های رصدی خوبی دارد. وی با ترکیب تجربیات عکاسی و رصدی خود و با استفاده از لوازم عکاسی نجومی مناسب دست به خلق تصاویری می‌زند که تحسین بسیاری در پی دارد.

عکاسان نجومی، از دوربین‌هایSLR  یاDSLR  برای عکاسی از آسمان استفاده می‌کنند. این دوربین‌ها نمایی یکسان میان چشمی و لنز دارند که هنگام عکاسی، آینه انعکاس‌دهنده نمای لنز به داخل چشمی، به کناری می‌رود تا تصویر مناسب و با وضوح بالا روی صفحه عکاسی نقش بندد. در عکاسی نجومی، معمولا دو سبک عکاسی منظره و عکاسی اعماق آسمان وجود دارد. در عکاسی نجومی منظره، داشتن سه پایه و دکلانشور از ضروریات است، اما در عکاسی اعماق آسمان داشتن تلسکوپی با توان تفکیک مناسب و با ابیراهی بسیار کم و همچنین پایه‌ای استوار و الکترونیکی برای تعقیب آسمان در مدتی نه چندان کم، برای گرفتن عکسی دلفریب، الزامی است. عکاسان اعماق آسمان خبره معمولا از ابزاری به نام سی‌سی‌دی نجومی برای عکاسی از اعماق آسمان استفاده می‌کنند. سی‌سی‌دی نجومی با این که همنام تراشه سی‌سی‌دی دوربین‌های دیجیتال است، ولی علاوه بر داشتن تراشه سی‌سی‌دی امکاناتی دارد که با اتصال به تلسکوپ، عکاسی نجومی را بسیار آسان می‌کند. اغلب عکاسان نجومی خبره در سراسر دنیا به صورت تجربی، عکاسی آسمان را یاد گرفته‌اند. در این حال کلاس‌های آموزش عکاسی نجومی در میان منجمان آماتور محبوبیت بالایی دارد. کتاب‌ها و وب‌سایت‌های بسیاری در سراسر جهان درباره عکاسی نجومی وجود دارد.

چگونه منجم حرفه‌ای شوم؟

منجم حرفه‌ای، منجمی است که برای شناخت کیهان و سیر و تحول ستارگان، تحصیلات دانشگاهی دارد. منجم حرفه‌ای ایرانی برای تحصیل در زمینه نجوم در دبیرستان رشته ریاضی ‌ فیزیک، در دوره کارشناسی رشته فیزیک (هر گرایشی) و در کارشناسی ارشد یکی از شاخه‌های فیزیک، اخترفیزیک و کیهان‌شناسی را انتخاب می‌کند و در دوره دکتری و بعضا فوق‌دکتری در یکی از گرایش‌های اخترفیزیک یا کیهان‌شناسی فارغ‌التحصیل می‌شود. منجمان حرفه‌ای در راه درک کیهان، راهی را در تحصیل پیش می‌گیرند که احتمالا به درآمد بالایی ختم نمی‌شود و عموما این افراد به سبب همین فداکاری‌ها و رسیدن به اشتیاق خود در درک جهان پیرامون، دارای بینشی شگرف هستند.

منجمان حرفه‌ای یکی از دو گرایش اخترفیزیک یا کیهان‌شناسی را انتخاب می‌کنند. کیهان‌شناسی رشته محبوب آن دسته از منجمان حرفه‌ای است که به شناخت چگونگی ساز و کار اجرام سماوی علاقه‌مندند؛ کیهان‌شناسان می‌کوشند به سوالاتی از قبیل این که پس از مهبانگ، انفجار بزرگ، چه رخ داده است و چگونه جهان در حال انبساط است، پاسخ دهند.

از طرفی دیگر اخترفیزیک، گرایش محبوب آن دسته از منجمان حرفه‌ای است که به شناخت سیر و تحول ستاره‌ها و منظومه‌های آنها و همچنین بررسی آنها علاقه‌مندند. اختر فیزیکدانان به سوالاتی همچون چگونگی تولد و مرگ ستاره‌ها، چگونگی تولد سیاهچاله‌ها و همچنین سیر و تحول منظومه شمسی پاسخ می‌دهند.

هم کیهان‌شناسان و هم اختر فیزیکدانان از لحاظ کاری به 2 دسته تقسیم می‌شوند؛ یک دسته آنهایی که رصدهای رصدخانه‌های حرفه‌ای جهان را مبنای کار خود قرار می‌دهند و سعی در آزمودن نظریه‌ها با استفاده از داده‌های این رصدخانه‌ها دارند و دسته‌ای دیگر که می‌کوشند تا گامی در راه تکمیل پیشرفته‌ترین نظریات علمی زمان خود بردارند.

کیهان‌شناسان و اختر فیزیکدانان، پس از اتمام تحصیلات، در مقام هیات علمی در رصدخانه‌های حرفه ای، پژوهشکده‌های فیزیکی و نجومی و دانشگاه‌ها مشغول به فعالیت می‌شوند. امروزه در ایران بسیاری از دانشگاه‌ها در رشته‌های مختلف به تدریس نجوم می‌پردازند و رصدخانه ملی ایران افقی امید بخش پیش روی ایرانیان گشوده است.

آیا راهی دیگر برای منجم شدن هست؟

در زمینه نجوم آماتوری، حرفه‌های روزنامه‌نگاری نجومی، تصویرسازی نجومی، برنامه‌سازی علمی و تدریس نجوم آماتوری نیز در ایران وجود دارد؛ اما به سبب الزام داشتن تخصص ویژه و دانسته‌های نجوم آماتوری، افراد انگشت شماری در این زمینه‌ها گام برمی‌دارند. در زمینه نجوم حرفه‌ای، یکی از گرایش‌های زمین‌شناسی به نام سیاره‌شناسی، رشته‌ای نجومی به حساب می‌آید که در هیچ یک از دانشگاه‌های ایران ارائه نمی‌شود. همچنین رشته نجوم به صورت دوره‌ای جدا از فیزیک در برخی از کشورها به دانشگاه‌ها راه پیدا کرده که این رشته نیز هنوز جایی در دانشگاه‌های ایران پیدا نکرده است. همچنین مهندسان هوافضا با تحصیل در رشته مهندسی هوا فضا می‌توانند سامانه‌های فضایی همچون موشک‌ها، فضاپیماها و ماهواره‌ها را بسازند که با تاسیس پژوهشگاه هوافضا و سازمان فضایی ایران، این حرفه در ایران بسیار کاربرد دارد. اما با وجود این نمی‌توان مهندسی هوافضا را یکی از گرایش‌های نجوم خواند.

رویای فضانوردی تاکنون فقط برای یک ایرانی، خانم انوشه انصاری، به واقعیت پیوسته است. شاید با نگاهی واقع‌بینانه می‌توان گفت تا زمانی که ایران به فناوری و توانایی ساخت فضاپیمای سرنشین‌دار دست پیدا کند، گردشگری فضایی تنها راه تحقق این رویاست.

  • مهدیه

یادداشت‌های نجومی‌ بابل و منجمان ایرانی

سه شنبه, ۱ بهمن ۱۳۸۷، ۱۲:۰۶ ق.ظ
یادداشت‌های نجومی‌ بابل و منجمان ایرانی
بابِل یکی از مراکز مهم نجوم در جهان باستان بود. در این شهر منجمان هر شب آسمان را زیر نظر می‌گرفتند و هر گونه تغییری در آسمان شب را به دقت در الواح گِلی ثبت می‌کردند. این الواح باستانی که به خط میخی نگاشته می‌شد، یکی از مهم‌ترین منابع در زمینه نجوم باستانی در جهان است که با عنوان یادداشت‌های نجومی‌ شناخته می‌شوند.

این یادداشت‌ها تنها شامل گزارش رصد آسمان نبود، بلکه در این متن‌ها اطلاعات روزمره نیز نوشته می‌شد. آنان بر این باور بودند که اجرام آسمانی، خدایانی هستند که با بررسی حرکت آنان، می‌توان رویدادهای زمینی را پیشگویی کرد. به همین سبب، در این متن‌ها رویدادهایی همچون رویدادهای سیاسی و نظامی، تغییرات آب و هوایی و سطح آب رودخانه فرات و همچنین تغییر قیمت کالاهایی همچون خرما، جو، کنجد، پشم یا خردل نیز نوشته می‌شد. در نتیجه، این متن‌ها بجز رویدادهای نجومی، حاوی اطلاعات گرانبهایی از زندگی روزمره در بابل باستان هستند که آنها را نمی‌توان از منابع دیگر به دست آورد.  

گرچه متن‌های طالع‌بینی از دوران بابل کهن تنظیم می‌شدند، اما نوشتن کهن‌ترین یادداشت‌های نجومی ‌در نیمه سده هشتم پیش از میلاد آغاز شد و تا قرن‌ها ادامه یافت. بنابراین صدها سال گزارش رصدی در اختیار منجمان قرار داشت تا بتوانند براساس آنها نتیجه‌گیری کنند و به ارتباط میان رویدادهای زمینی و آسمانی پی ببرند. برای نمونه با بررسی وضعیت آسمان در زمان مرگ پادشاهان، نتیجه می‌گرفتند که اگر آسمان در شرایط مشابهی قرار گیرد، مرگ پادشاه حتمی‌ است. از آنجا که پادشاهان بابل و آشور به دانستن آینده خود علاقه‌مند بودند، نتیجه این بررسی‌ها برای آنان اهمیت بسیار داشت. برای نمونه، یکی از نتیجه‌های این بررسی‌های نجومی، در یک لوح چنین آمده است:اگر در ماه اَیارو، در هنگام عصر، ماه بگیرد، پادشاه خواهد مرد. پسران پادشاه بر سر تخت پدرشان به رقابت خواهند پرداخت، اما بر آن نخواهند نشست. (متن اِنوما آنو انلیل 17:2)

سرانجام، مطالعه هزاران لوح رصدی و جستجو برای یافتن نظمی‌ منطقی برای گردش ستارگان به پیدایش ستاره‌شناسی ریاضی انجامید که منجمان را قادر می‌ساخت تا زمان ماه‌گرفتگی‌ها و خورشیدگرفتگی‌های آینده را بدقت پیش‌بینی کنند.  

در زمان تسلط هخامنشیان بر بابل، نه تنها سنت نوشتن این یادداشت‌های نجومی‌ تداوم یافت، بلکه پیشرفت بسیار کرد. یکی از ارزش‌های تاریخی مربوط به یادداشت‌های نجومی‌ این دوره این است که افزون بر ثبت رویدادهای نجومی ‌و اطلاعات ارزشمند روزمره، نام اصلی پادشاهان هخامنشی نیز به همراه نام سلطنتی آنان ثبت شده است. این اطلاعات تنها در این متن‌های نجومی ‌آمده و تنها مدرک موجود در این زمینه است. برای نمونه:

... در سال چهل و هشتم (پادشاهی) اَرشو که اردشیرشاه (اردشیر دوم) خوانده می‌شود ... (متن 361)
با ورود مغان ایرانی به بابل بویژه در دوره هخامنشی، نجوم بابلی با نجوم ایرانی(آریایی) آمیخته شد و در نتیجه این آمیختگی، نجوم تازه‌ای پدید آمد. یکی از دستاوردهای نجوم دوره هخامنشی در بابل، پدید آمدن ستاره‌شناسی زایچه‌ای است، یعنی براساس شکل آسمان در زمان به دنیا آمدن فرد، شخصیت و آینده او پیش‌بینی می‌شد.
دستاورد بسیار مهم دیگر در زمان اردشیر یکم انجام گرفت، و آن به وجود آمدن دایره‌البروج یا Zodiac بود. یعنی آسمان به دوازده بخش مساوی 30 درجه‌ای تقسیم شد که هر بخش با یک صورت فلکی مشخص می‌شد. این تقسیم‌بندی امروزه نیز همچنان به‌‌کار می‌رود.

در یادداشت‌های نجومی ‌بابل، رویدادهای تاریخی مهم نیز نوشته شده است. از جمله می‌توان به متنی اشاره کرد که در آن از شکست داریوش سوم و ورود اسکندر به بابل یاد شده است. این متن نشان می‌دهد برخلاف نوشته‌های تاریخ‌نویسان یونانی که از استقبال مردم بابل از اسکندر سخن گفته‌اند، مردم بابل از ورود اسکندر به بابل هراسناک بودند. این هراس به سبب رویدادهای نجومی‌ و زمینی بود که همزمان با ورود اسکندر به منطقه روی داده بود. در متن لوح، از بلا، مرگ، ماه‌گرفتگی و خورشیدگرفتگی، فرو افتادن شهاب و گلوله‌های آتش (آذرگوی) و سوختن یک سگ در برابر پرستشگاه، آذرخش، ورود مشتری به عقرب و آسمان تیره و تار یاد شده که از دید بابلیان تعبیری شوم داشتند.


یکی دیگر از متن‌های جالب توجه نجومی، یک یادداشت نجومی‌ مربوط به دوره اشکانی (سپتامبر سال 164 پیش از میلاد) است که در آن رصد ستاره دنباله‌دار ‌هالی ثبت شده است.

رصد آسمان و تنظیم گزارش‌های رصدی تا نیمه دوران اشکانی ادامه یافت و بازپسین یادداشت نجومی ‌همانا آخرین متن نوشته شده به خط میخی در جهان است. پس از آن دستاوردهای این دانش از طریق ایرانیان دوره ساسانی، بطلمیوسیان مصر، یونانیان و رومیان به دوران اسلامی‌ و سپس به جهان معاصر راه یافت که بخش مهمی ‌از این میراث را می‌توان نجوم بابلی(ایرانی) به شمار آورد. دانش امروزین ما از نجوم باستان مشرق‌زمین ریشه گرفته و ما امروزه جایگاه کنونی خود در جهان معاصر را مدیون فرهنگ و تمدن‌های کهن و منجمان و ستاره‌شناسان گمنام باستانی هستیم که سراسر زندگی خود را در این راه صرف کردند.

دکتر شاهرخ رزمجو
 باستان‌شناس و مدرس دانشگاه تهران


  • مهدیه