مشاهده ی ناپدید شدن حلقه های زحل

در تاریخ چهارم سپتامبر 2009، مدار چرخشی زمین به دور خورشید، زمین را به جایی می برد که دقیقا هم سطح با حلقه های سیاره ی زحل است. در این حالت از دید ما که روی زمین هستیم حلقه های زحل ناپدید می شوند.

معمولا این اتفاق هر پانزده سال یک مرتبه رخ می دهد واین یک فرصت عالی برای رصد قمر های این سیاره می باشد.امسال این حالت به شدتی رخ خواهد داد که عملا حلقه های زحل غیر قابل مشاهده می شوند.و این در حالتی هست که سیاره ی زحل از دید ناظر زمینی بسیار به خورشید نزدیک خواهد بود.به طوریکه فاصله ی زحل و خورشید فقط یازده درجه می شود و به همین علت متاستفانه ما فرصت زیادی برای رصد این سیاره نخواهیم داشت. یک ستاره شناس اماتور به نام آلن فریدمن به صورت اجمالی به ما گفته که این رویداد به دور از نور خیر کننده ی خورشید چگونه به نظر خواهد رسید.فریدمن یک انیمیشن درست کرده که در آن تغییرات زاویه ای حلقه ی زحل را از دید ناظر زمینی در طی 6سال مشخص کرده است.به انیمیشن زیر نگاه کنید.به گفته ی فرید من این انیمیشن تغییرات  ظاهری حلقه ی سیاره ی زحل را از سال 2004 تاسال2009نشان می دهد.قسمت اخر این انیمیشن وضعیت فعلی زحل را و این که چطور حلقه های این سیاره ناپدید می شوند نشان می دهد

 

 

 

منبع:سایت آسمان شب ایران

دیروز زحل در اعتدال بهاری بود؛ طلوع خورشید بر فراز حلقه‌های زحل

دیروز زحل به حالت اعتدال بهاری خود رسید. موقعیت مدارگرد کاسینی به دور زحل به گونه ایست که اتفاقات و صحنه های جالب توجه و خارق‌العاده ای از حلقه بزرگ و مسیر و مدار های اقمار زحل که سایه هایش بر سطح زحل می افتد، را به تصویر می کشد.

دیروز زحل به حالت اعتدال بهاری خود رسید. هر سیاره در این وضعیت ضمن چرخش وضعی خود، خط استوای آن  (بزرگ ترین مدار هر کره) با محور چرخش انتقالی خود منطبق می شود. وضعیت اعتدالی زحل هر 15 سال یک مرتبه روی می دهد. در زحل نیز در زمان اعتدال خود صفحه حلقه هایش نیز با صفحه منظومه شمسی منطبق می شود و تنها انعکاسی بسیار باریک بر لبه های حلقه سیاره، بازتابیده می شود و از زاویه دید ناظر زمینی نیز حلقه های زحل تقریباً غیرقابل تشخیص خواهد شد.

 

اما در حال حاضر موقعیت مدارگرد کاسینی به دور زحل به گونه ایست که اتفاقات و صحنه های جالب توجه و خارق‌العاده ای از حلقه بزرگ و مسیر و مدار های اقمار زحل که سایه هایش بر سطح زحل می افتد، را به تصویر می کشد.

در زیر برخی از آخرین تصاویر خام ارسالی از کاسینی که در 7 آگوست(16 امرداد) از حلقه های زحل گرفته شده است، نشان می دهد که چگونه نور خورشید به لبه های حلقه برخورد می کند و ذرات موجود در حلقه های زحل را با یک کنتراست بالا که حاصل تابش نور از یک زاویه کم به حلقه هاست را نشان می دهد. تا صحنه های بسیار زیبا از بازی نور را در بین ذرات و غبار حلقه های زحل را به نمایش بگذارد.

 

 

ذرات و امواج حاصل از تطور اجرام داخل حلقه ها در این تصویر به خخوبی ثبت شده است.

 

 

این عکس از حلقه F است و این گونه به نظر می رسد که گویی جرمی در این منطقه دچار انفجار یا التهاب شده است. طول سایه آن بزرگی این جرم را نمایان می کند.

 

در این تصویر چند قمر از زحل و برخورد نور بر آن مشخص است و امتداد سایه آن بر روی حلقه B ثبت شده است. این قمر قطری به اندازه تقریبی 400 متر دارد. این قمر تنها زمان هایی قابل مشاهده است که نور خورشید از کنار به آن می خورد و طی آن سایه ای به طول  40 کیلومتر را بر سطح صفحه حلقه به وجود می آورد.

 زحل این روزها در آسمان نزدیک خورشید دیده می شود و از این بابت رصد این سیاره زیبا را از روی  زمین با مشکل مواجه کرده است. اما کاسینی، رصدگری به نمایندگی از زمین در موقعیت بسیار خوبی برای نمایاندن این سیاره به زمینیان دارد. کاسینی در پنجمین سال عمر خود زندگی می کند. ناسا پنج سال پیش کاسینی را جهت مطالعه و تصویر برداری از زحل، حلقه ها و اقمارش به فضا فرستاد. مأموریت زحل سال گذشته به پایان رسید، اما ناسا تصمیم گرفت تا فعالیت این مدارگرد را برای دو سال دیگر تمدید کند.

منبع : آسمان پارس

ژانوس قمر کوچک زحل

تصویر فوق قمر کوچک زحل ، ژانوس را نشان می دهد که توسط فضاپیمای کاسینی گرفته شده است.در اینجا ژانوس علاوه بر نور خورشید  توسط نور زحل نیز روشن شده است.این نما قطب جنوب ژانوس را نشان می دهد که در خط سایه مرز درست پایین مرکز تصویر قرار دارد.در این تصویر سیاره زحل سمت چپ قمر را روشن کرده است.

تصویر سیاره زیبای مشتری

سیاره زحل

تصویر زیر از جدید ترین عکس های تلسکوپ فضایی هابل است . بدلیل حرکت زمین و حرکت زحل از دید ناظر زمینی برای مدتی حلقه ها ناپیدا خواهد بود (شهریور ماه) هم اکنون زحل را در صورت فلکی اسد می توان مشاهده کرد.

لکه مشهور سیاره مشتری در حال ناپدید شدن است !

اخترشناسان با مطالعه بر روی حرکات موجود در لکه قرمز بزرگ و مشهور سیاره مشتری دریافتند که این لکه به سرعت در حال کوچک شدن و ناپدید شدن است.

به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا اعلام کردند لکه بزرگ قرمز سیاره مشتری در حال کوچک شدن و ناپدید شدن است. این لکه که وسعتی 3 برابر زمین دارد بقایای طوفانی کیهانی و باستانی است که طی سالهای 1996 تا 2006 در حدود 15 درصد از حجم خود را از دست داده است.

میزان تقریبی کاهش حجم در این لکه روزانه در حدود یک کیلومتر است. اخترشناسان برای سالها شاهد کم رنگ شدن ابرهای این لکه سرخ رنگ بوده اند اما تحقیقات جدید بر روی حرکات ناشی از طوفان متمرکز شده و با جزئیاتی بیشتر ابعاد لکه را اندازه گیری کرده است.

اخترشناسان با ابداع نرم افزاری به ردیابی حرکات موجود در ساختار ابرهای لکه ای دوره ای طولانی پرداختند. به اعتقاد اخترشناسان حرکات و ارتعاشات تنها در کل مجموعه لکه قرمز رنگ نبوده و قسمتهای مرکزی و هسته ای آن نیز در حرکت بوده و شکل آن طی گذشت زمان تغییر می کند.

تاکنون دلیل قطعی کوچک شدن لکه بزرگ قرمز رنگ در سیاره مشتری تعیین نشده است. به طور کلی اطلاعات اندکی از خصوصیات این لکه در اختیار دانشمندان قرار دارد و حتی دلیل قرمز به نظر رسیدن این لکه نیز تا به حال کشف نشده است. یکی از نظریه ها بر این پایه استوار است که طوفانهای موجود غبارهای لایه های زیرین اتمسفر سیاره را به لایه های رویی منتقل می کند که این مواد در برابر نور خورشید قرمز به نظر می رسند.

مطالعه و کنترل تغییرات لکه قرمز رنگ از دهه 1870 آغاز شده است و دانشمندان احتمال می دهند روزی خواهد رسید که اثری از این لکه بر روی سیاره مشتری باقی نخواهد ماند. با مقایسه تصاویر به ثبت رسیده طی بیش از یک قرن تفاوت های قابل توجهی در شکل این لکه به دست آمده است.

بر اساس گزارش سی ان ان، طوفانهای موجود در لکه قرمز از خصوصیاتی مشابه گردبادهای زمینی برخوردار است که از جمله می توان به حرکات حلقه ای و بادهای شدید اشاره کرد که شدت برخی از آنها به 650 کیلومتر بر ساعت می رسد. با این حال بر خلاف گردبادهای زمینی این طوفانها از فشار هوای بالایی برخوردار بوده و به همین دلیل ثبات بیشتری دارند. همین خصوصیت می تواند طولانی بودن وجود این لکه را توضیح دهد و در عین حال به دلیل وجود نداشتن سطوح مختلف در مشتری مانعی برای متوقف نمودن طوفان وجود ندارد. 

.
منبع:هوپا

مشتری قمرهای اولیه خود را خورده است!

تحقیقات نشان می دهد چهار قمر گالیله ‏ای مشتری آخرین بازماندگان از حداقل پنج نسل از اقماری هستند که زمانی به دور مشتری در گردش بوده و این سیاره تعداد زیادی از اقمار خود را بلعیده است.

 

«روبین کانوپ»(Robin Canup)، از موسسه پژوهشی جنوب‏غرب در کلورادو می‏ گوید:" احتمالا مشتری سایر اقمار را که ممکن است تعداد آنها بیش از بیست عدد نیز بوده باشد، در روزهای ابتدایی شکل‏ گیری منظومه شمسی بلعیده‏ است".

چهار قمر گالیله‎ای مشتری نقش پررنگی در تاریخ علم ایفا کرده ‏اند. کشف آن‏ها توسط گالیله در 400 سال قبل، مدرک انکار ناپذیری بر این واقعیت بود که همه‏ اجرام آسمانی به دور زمین نمی‏ گردند. اما تا به امروز هیچ کس تصور نمی‏ کرد مشتری روزگاری قمرهای بسیار بیشتری داشته است.تا به امروز وجود 63 قمر برای مشتری به طور قطعی به اثبات رسیده است.

اقمار گالیله ای مشتری. به ترتیب از چپ: گانیمد، کالیستو، آیو، اروپا

بنا به گفته کانوپ، منجمان دیر زمانی است از رازهایی که راجع به نحوه شکل ‏گیری مشتری و قمرهایش در شبیه‏ سازی‏های رایانه ‏ای نمایان می‏ شود آگاهند. مدل‏ های کنونی نشان‏ می‏ دهند که جرم قرص مواد اطراف مشتری، که قمرهای مشتری را ایجاد کرده‏ است، چند ده درصد جرم این سیاره غول ‏پیکر بوده است. این در حالی است که تنها دو درصد این جرم برای به وجود آوردن قمرهای کنونی کفایت می ‏کند.

 

اکنون کانوپ و همکارش «ویلیام وارد»(William Ward)، معتقدند که پرده از این راز برداشته ‏اند. اگر باقی اقمار وقتی‏ شکل گرفته باشند که قرص اطراف مشتری هنوز وجود داشته است، این تفاوت جرم قابل توضیح خواهد بود. به اعتقاد کانوپ در این بین، برهم‏ کنش قمرها و مواد درون قرص یک فرآیند کلیدی به شما می رود. این برهم ‏کنش باعث حرکت مارپیچی قمرها به سمت مشتری و در نهایت بلعیده شدن توسط این غول گازی شده است.

این نظریه ناهمخوانی‏ های موجود در شبیه‏ سازی‏ های پیشین را نشان می ‏دهد. کانوپ می‏ گوید:"وقتی یک گروه از قمرها توسط مشتری بلعیده‏ می‏ شدند، به سرعت گروه دیگری از آن‏ها شروع به شکل‏ گیری می‏ کردند". او می‏ افزاید:"ممکن است پنج نسل مختلف از قمرها به وجود آمده باشند. قمرهای گالیله‏ ای فعلی زمانی شکل گرفته اند که تزریق مواد از منظومه شمسی به دیسک اطراف مشتری متوقف شد و به این ترتیب این قمرها از سرنوشت غم ‏انگیز همتایان پیشین خود نجات یافتند".

 

طبق نظریه کانوپ و وارد، جرم کلی هر نسل از اقمار یکسان بوده است. ولی تعداد قمرها ممکن است متفاوت بوده باشد. کانوپ می ‏گوید:"ما فکر می‏ کنیم فرآیند مشابهی برای زحل نیز رخ داده است که در آن‏جا نسل آخر قمرها یک قمر بزرگ دارد- تیتان".

منبع"پایگاه خبری ماهنامه نجوم

 

مریخ , سیاره سرخ

	Mars
چهارمین سیاره منظومه شمسی. مریخ  آخرین سیاره سنگی است که بر گرد خورشید می چرخد. در طول تاریخ بشر همواره این سیاره در کانون توجهات نجومی بوده است. برای مثال بابلیان قدیم حرکات این نور قرمزسرگردان آسمان شب را دنبال کردند ونام nargel  یا  نام خدای جنگ را برآن گذاشتند.در همان زمان رومی ها بخاطر گرامیداشت خدای جنگشان اسم کنونی آنرا انتخاب کردند. یونانی ها نیز این سیاره را آرس که بیانگر خدای جنگ آنان است می نامیدند. این سیاره نزد کسانی که به آسمان می نگریستند مظهر جنگ و خون بود.