کپلر در جستجوی دنیایی ناشناخته
کپلر سالها به یک ستاره خیره میشود تا بتواند کوچکترین تغییرات ایجاد شده در شدت روشنایی این ستاره را که میتواند نشان دهنده عبور یک سیاره از مقابل این ستاره باشد مورد بررسی قرار دهد. چنین تغییراتی بسیار زودگذر و آنی هستند. شاید بتوان گفت تغییر ایجاد شده در شدت نور یک ستاره شبیه به عبور یک پشه از مقابل نورچراغهای جلوی یک اتومبیل باشد که دیدن آن نیاز به دقت بسیار بالایی دارد. آنچه شرایط را اندکی پیچیدهتر میکند این است که ممکن است یک سیاره کمتر از یک بار در سال از مقابل ستارهاش عبور کند و وقتی چنین اتفاقی میافتد نیز ممکن است تنها مدت زمان کوتاهی به طول انجامد. بنابراین کپلر به گونهای تنظیم میشود که برای یک دوره زمانی سه سال و نیمه بتواند گروهی از ستارگان را تحت کنترل قرار دهد و کوچکترین تغییرات ایجاد شده در سطح آنها را شناسایی کند. براین اساس احتمال این که بتوانیم یکی از این لحظات بسیار زود گذر و نادر را شناسایی کنیم به میزان قابل توجهی افزایش خواهد یافت. اگر چه کپلر به دور زمین میچرخد اما میدان دید آن به گونهای تنظیم میشود که بتواند برای مدت زمان مشخصی، قسمتی از فضای دور دست را تحت کنترل قرار دهد.
از آنجایی که معمولا ستارههای بیشماری وجود دارند که در جستجوی نشانههایی از سیارات در حال چرخش به دور آنها هستیم معمولا این منطقه توسط سازمان فضایی ناسا مشخص میشود. نور ستارگان پس از برخورد به آینه اولیه این تلسکوپ بر روی دوربینهای شارژ همزمان که در قسمت دیگری از تلسکوپ نصب شدهاند متمرکز خواهد شد. دوربین شارژ همزمان از عملکرد مشابه دوربین شارژ همزمان دوربینهای دیجیتالی برخوردار است. این دوربین نوعی دوربین حالت جامد است که دارای سلولهای حساس به نور بوده و بسته بشدت نور دریافتی، ولتاژهای مختلفی را تولید میکند. این دوربین بسیار حساس قادر است تغییرات بسیار جزیی ایجاد شده در شدت نور ستارگان را که ناشی از عبور یک سیاره از مقابل آنها است شناسایی کند. کپلر در میدان دید خود به طور همزمان یکصدهزار ستاره را تحت نظر قرار میدهد و برای مدت زمان سه و سال و نیم بیوقفه به کار خود ادامه میدهد تا لحظه بسیار زود گذر عبور یک سیاره از مقابل یک ستاره را از دست ندهد. هر سیاره معمولا در فاصله زمانی مشخصی از مقابل یک ستاره عبور میکند و درست در همین موقع است که تلسکوپ فضایی کپلر میتواند آن را شناسایی کند. کپلر از دقت بسیار بالایی در تشخیص سیارههایی به اندازه زمین در منطقه قابل سکونت اطراف یک ستاره برخوردار است و پیشبینی میشود با استفاده از آن بتوان سیاراتی را که در آنها احتمال وجود حیات بیشتر است را شناسایی کند.
- ۰ دیدگاه
- ۱۷ مرداد ۸۸ ، ۲۲:۳۳