نجوم در قرآن کریم (بخش اول)

آیا میدانستید ؟

واژه ی آسمان و آسمان ها ((سماء و سماوات)) حدود 300 بار ، واژه ی ستارگان ((نجوم)) 13 بار

واژه ی خورشید ((شمس )) 32 بار و واژه ی ماه ((قمر))27 بار در قرآن کریم آمده است.

 

اعجاز علمی قرآن کریم

انسان پس از سال ها مطالعه ، در سال های اخیر دریافت که مجموعه ستارگان و

کهکشان ها همواره در حال توسعه است درحالیکه در آیه 47 سورره ذاریات به این نکته

اشاره شده است.

والسماء بنیناها بأیید و انا لموسعون

آسمان را با قدرت بنا کردیم و ما آن را توسعه می دهیم . (سوره ذاریات آیه 47)

 

قرآن کریم یک بار برای آفرینش انسان به خداوند تبریک می گوید ، اما برای آفرینش اجرام

آسمانی چندبار تبریک می گوید.

تبارک الذی جعل فی السماء بروجا و جعل فیها سراجا و قمرا منیرا

خجسته و مبارک است خدایی که در آسمان منزلگاه هایی برای ستارگان قرار داد و در میان آن

چراغ روشن و ماه تابانی آفرید. (سوره فرقان آیه 61)

در قمرا منیرا ، ((منیر)) به جسمی می گویند که از خود نور ندارد.

ماه هم از خود نور ندارد و به دلیل اینکه نور خورشید را بازتاب می کند قابل مشاهده است

که در قرآن به این نکته اشاره شده است.

اما خورشید ((مضیئه)) است یعنی درخشنده (ذاتا نورافشان).