منشا آب موجود در ماه از دنباله‌دارهاست
محققان دانشگاه «تنسی» آمریکا در تحقیقات دریافته‌اند که آب موجود در ماه از دنباله‌دارهایی منشا گرفته که کمی پس از شکل‌گیری ماه با آن برخورد کرده‌اند.
لری تیلور، یکی از اساتید برتر دپارتمان علوم زمین و سیارات که سال گذشته توانسته بود میزان بسیار کمی از آب را در ماه کشف کند، امسال نیز با همکاری یک تیم تحقیقاتی، مطالعات خود را با تجزیه و تحلیل سنگ‌هایی که توسط فضاپیمای آپولو از ماه جمع‌آوری و به زمین آورده شد هدایت کرد.
آنها با استفاده از طیف‌سنجی جرمی یون فرعی نشانه‌های آب را در این سنگ‌ها اندازه‌گیری کرده و به این نتیجه عجیب رسیدند که آب موجود در زمین با ماه متفاوت است.
دانشمندان معتقدند که شکل‌گیری ماه در پی برخورد زمین نوپا با یک شی به اندازه مریخ به نام تئا بوده که منجر به انفجاری عظیم و به وجود آمدن ماه شده است.
به عقیده تیلور، در آن زمان دنباله‌دارهای بسیاری به زمین و ماه برخورد می‌کردند.
زمین که در حال حاضر از منابع آبی بسیار برخوردار است و همین میزان کم آب در ماه نیز از برخورد دنباله‌دارها به وجود آمده‌است.
بر اساس تحیقات تیلور، آب در تمام تاریخچه ماه درسطح این کره وجود داشته است؛ مقداری از آن توسط بادهای خورشیدی وستاره‌های دنباله‌دار و مقداری دیگر در زمان تشکیل ماه به وجود آمده‌است.
به طور دقیق‌تر، آبی که توسط تیلور در ماه یافت شده همان آب یا H2O روی زمین نیست. بلکه حاوی مواد تشکیل‌دهنده آب یعنی اکسیژن و هیدروژن است و در زمان داغ شدن سنگ‌ها به صورت آب آزاد می‌شود.
وجود هیدروژن و اکسیژن (آب) در ماه می‌تواند مسیر را برای اکتشافات بعدی دراین کره باز کند.
به ادعای وی با وجود این آب در ماه می‌توان ماه را یک ایستگاه سوخت‌گیری در آسمان خواند. به این معنی که فضاپیماها می‌توانند در مسیر پرواز خود به مناطق دور‌تر فضا از هیدروژن و اکسیژن مایع در آب موجود در ماه به عنوان سوخت استفاده کنند.
منبع : ISNA
- ۸۹/۱۰/۲۵